5-2-لازمه خودباوري
1401/08/01 14:07فصل قبل
لازمه خودباوري در ابعاد مختلف، شناخت توانمندي‌هاي فردي، ديني، ملي و اجتماعي است که به‌عنوان مقدمّه و اوّلين مرحله خودباوري محسوب مي‌شود، اين نوع شناخت مبتني بر چند امر است.
اول: اين که انسان موجودي فرامادي و مجرد است؛ شاکله شخصيّت او از عالم امر است و عالم امر بر عالم خلق تسلط دارد؛ لذا هيچ مخلوقي قدرت غلبه بر انسان را ندارد.
دوم: انسان به خاطر داشتن بعد فرامادي و مجرّد، مخلوق کامل و جامع خداوند و مظهر تمام اسماء و صفات الهي است و به همين دليل شايسته مقام خلافت الهي شده است. اگر انسان ارزش هاي وجودي خويش را بشناسد و جايگاه رفيع خود را در آفرينش به عنوان خليفه خدا در زمين شناسايي کند و به توانايي‌هاي وسيعي که خداوند در نهاد او قرار داده واقف باشد و بداند که در زندگي خود کار و هدفي جز به فعليّت رساندن مظهريّت و جامعيّت ندارد و کمال و سعادت او در دنيا و آخرت در گرو مظهريّت او نسبت به کمالات الهي و قرب به خداوند است، انگيزه و شوق فراواني براي خودسازي در وجود او شکل خواهد گرفت؛ زيرا هدف خودسازي، شکوفا نمودن اين توانايي‌ها و رسيدن به جايگاه شايسته انسان در آفرينش است.
سوم: ضعف‌ها، نقص‌ها، کمبود‌ها، بيماري‌هاي روحي، اسارت‌ها و اموري که مانع رشد آدمي مي‌شود و او را از خداي متعال دور مي‌کند، بايد شناسايي شود؛ زيرا يکي از عرصه‌هاي مهم خودسازي رفع موانع و مبارزه با ضعف‌ها و نقص‌هاست. خودشناسي در اين مقطع به معناي آگاهي نسبت به اموري است که در حقيقت موانع اصلي عقب ماندگي انسان در اين مسير هستند.
روحيّه خود باوري ديني زير بناي عظمت و اقتدار ملّت‌ها و دولت‌ها و راه رسيدن به عزّت و شرافت، پيشرفت مسلمانان است. با پيدايش خودباوري در افراد و ملت‌ها استعدادها شکوفا و معضلات و مشکلات بر طرف مي‌شود.