مقدمه
1401/09/17 09:41فصل قبل
بي‌شک تربيت عالم بي‌اخلاق و بي‌عمل، ضايع کردن منابع بلکه واردکردن ضرر و زيان به جامعه است. روشن است که در هر جامعه‌اي تربيت و فرهنگ عمومي حرف اول را در فلاح آن جامعه مي‌زند و براي هر ملتي ايدئال است. اما تربيت فرهنگي و اخلاقي جامعه فرايندي پيچيده و درازمدت است و البته بايد از دوران کودکي و در سطح دبستان و قبل از آن آغاز شود و در کل جامعه نيز فراگير باشد. نمي‌توان مدارس را جزيره‌اي جداي از جامعه دانست و بدون توجه به فرهنگ عمومي به انجام فعاليت‌هاي فرهنگي در مدارس پرداخت. به عبارتي فرزندان ما نبايد با تناقض‌هاي آشکار در سطح جامعه روبرو باشند. در اين ميان نقش دولت و سازمان‌هاي فرهنگي و اجتماعي و البته رسانه‌ها بر کسي پوشيده نيست. مخصوصاً در روزگار فعلي و با پيشرفت فنّاوري نمي‌توان نقش فضاي مجازي را در اين ميان ناديده گرفت و در هر برنامه‌ريزي فرهنگي بايد اين واقعيات را مدنظر داشت.
کتاب جهت‌گيري الهي فرهنگي در تدريس، کوششي در جهت افزايش روح حقيقت‌يابي و تربيت فرزندان جامعه در سطح دانشگاه‌ها و توسط اساتيد مؤمن و معتقد است. اولين نکته در مورد اين راهنما در نظر گرفتن وضعيت جامعه و روحيه جوانان در اين برهه زماني با وجود تبليغات موجود است. به عبارتي امروزه نمي‌توان با جوانان با زبان قرن هفتم و چه‌بسا با زبان يک دهه پيش، سخن گفت. زبان مؤثر در روزگار فعلي بايد شناخته شود و اين جاي بحث فراوان دارد.