جلدکي
1401/07/30 11:08فصل قبل
عزالدين علي جلدکي (743ق) شايد آخرين ستاره فروزان در آسمان کيميا باشد. وي مدت‌ها در قاهره مي‌زيست و در بسياري از شهرها مي‌گشت و مدتي هم در دمشق زندگي کرد. او از اصحاب کيميا بسيار نقل مي‌کرد و همواره درکارهاي خود دقت و امانت داشته است[1]. نقش او و ابوالقاسم عراقي به گونه‌اي است که بدون اشاره به نام آن‌ها و خدمات آن‌ها نمي توان گفت که بحث پيرامون «شيمي در سرزمين‌هاي اسلامي» را تکميل کرده‌ايم[2].
از آنجا که بيشتر کتاب‌هايش شرح و حاشيه برکتاب‌هاي پيشينيان است، نوشته‌هاي او از منابع اين علم محسوب شده و عامل فهم زمان او و پيش از او بوده است. المصباح في اسرار علم المفتاح، بغيه الخير في قانون طلب الاکسير، البدر المنير في اسرار الاکسير از کتاب‌هاي اوست.[3]
جلدکي به دليل دانش گسترده و عميق‌اش در مورد متون شيميايي مسلمانان شخصيت مهمي محسوب مي‌شود. ضمنا با اندکي توجه مي‌توان مشاهده کرد که وي بايستي خود کارهاي آزمايشي و آزمايشگاهي انجام مي‌داده، کار پژوهشي پاياني وي تفسيري است بر کتاب ابوالقاسم يعني کتاب «کتاب العلم المكتسب في زراعه الذهب» دانش به دست آمده در مورد کشت طلا.[4]
[1]. پويايي فرهنگ و تمدن اسلام و ايران، ص 216.
[2]. همان، ص216.
[3]. همان، ص216.
[4]. تاريخ علم در فرهنگ و تمدن اسلام و ايران ص1722 و 1721.