کاربرد علم فيزيک در جهت مقاصد الهي و اخلاقي
1401/10/19 14:00فصل قبل
از نگاه يک شخص خداباور و بخصوص يک مسلمان واقعي، علمي مطلوب است که براي رضاي خدا باشد و انسان را به‌سوي خدا سوق دهد و به‌کارگيري چنين علمي باهدف خدمت‌رساني به خلق خدا موجه است. هر قدم که براي يادگيري چنين علمي برداشته شود، عبادت است و برعکس علمي که براي غير خدا باشد، انسان را به گمراهي مي‌برد. حضرت رسول a در اين باب مي‌فرمايد:
«هـر که دانـش را براي غـير خدا بياموزد، جايگاهش دوزخ است.»[1]
در بخش قبل سه مورد از کاربرد علم فيزيک با ديد غير الهي و غيراخلاقي معرفي شد. حال چند مورد از کاربرد فيزيک را با نگاه الهي معرفي مي‌کنيم.
معضل انرژي در آينده بسيار جدي است. يکي به دليل محدوديت سوخت‌هاي فسيلي و مهم‌تر از آن آلودگي‌هاي ايجادشده و افزايش دماي کره زمين که باعث نابهنجاري‌هاي آب و هوايي شده است. در آينده براي رفع مشکلات ذکرشده از واکنش هم‌جوشي هسته‌اي در جهت تأمين انرژي پاک و نامحدود با هدف کمک به مخلوقات خداوند به‌جاي ساخت بمب هيدروژني و نابودي آن‌ها مي‌توان استفاده کرد.
از انرژي حاصل از فرآيند شکافت هسته اورانيوم يا پلوتونيوم مي‌توان در راکتورهاي اتمي جهت توليد برق يا شيرين کردن آب درياها استفاده کرد يا مي‌توان استفاده از تکنولوژي هسته‌اي در توليد راديو ايزوتوپ‌ها در پزشکي، صنعت و کشاورزي به‌منظور خدمت‌رساني در جهت رضايت خدا نام برد.
[1]. «مَنْ تعلَّمَ علماً لغيرِ اللهِ أو ارادَ به غيرَ الله فليتبَوَّأ مقعَدَهُ من النّارِ» (کنز العمال :29035).