ديدگاه فيزيکدانان سکولار
1401/10/19 14:01فصل قبل
اگرچه سکولاريسم عام بوده، و خداباوران و خداناباوران را شامل مي‌شود، اما منظور از فيزيکدانان سکولار در اينجا آن دسته از فيزيکداناني است که علي‌رغم اعتقاد به خداوند، اما در عمل بين علم و دين تفکيک قائل شده و نامي از خدا در آثارشان نمي‌برند.در دوران معاصر در غرب و با توجه به منابع و مقالاتي که در دسترس است؛ به نظر مي‌رسد اکثر فيزيکدانان از اين دسته مي‌باشند. اين افراد نه‌تنها بي‌دين نيستند، بلکه ممکن است تقيّدات مذهبي نيز داشته باشند، ولي در آثارشان به هر دليلي چيزي که حاکي از اعتقادات مذهبي باشد، ديده نمي‌شود.[1] متأسفانه در کشور ما و حتي در کشورهاي ديگر مسلمان نيز اين ديدگاه بين بسياري از فيزيکدانان رسوخ کرده است. دلايل گوناگوني را مي‌توان نام برد اما ازآنجاکه هدف ما در اين فصل بررسي اين دلايل نيست، لذا به‌طور گذرا مي‌توان به الگوبرداري بدون قيد و شرط از منابع علمي غربي، عدم اعتمادبه‌نفس، مدگرايي علمي و مهم‌تر از همه برنامه‌ريزي ساختار علمي نظام سلطه اشاره کرد. به‌عنوان نمونه پل ديويس[2] (فيزيکدان انگليسي) دراين‌باره مي‌گويد:
«بسياري از کساني که به امور علمي مي‌پردازند، مذهبي نيز هستند. پس از چاپ کتاب خدا و فيزيک جديد کشف کردم که بسياري از همکاران‌ِ علمي‌ِ من به يک مذهب رسمي پايبند هستند و از اين مسئله حيرت کردم. غالباً آن‌ها اين دو جنبه زندگي را جدا از هم نگه مي‌دارند، چنان‌که گويي در شش روز هفته علم حاکم است و در روزهاي يکشنبه دين متجلي مي‌شود. عده‌اي هم مي‌کوشند تا در زندگي خود، علم و دين را باهم سازگار کنند.»[3]
[1]. از علم سکولار تا علم ديني، ص 10.
[2]. P.Davies.
[3]. فيزيکدانان غربي و مسئله خداباوري، ص 5.