فصل اول: توجه به فاعل حقيقي هنگام تدريس

1401/08/09 11:13
فصل قبل

 

اغلب در دروس تخصصي دانشگاه به فاعل حقيقي اموري که در عالم رخ ميدهد کمتر توجه ميشود و اصول و قوانين علمي  معمولاً بهصورت مجهول (بدون ذکر فاعل) بيانشده و کمتر حرفي از خداوند متعال که خالق تمام اشياء بوده و همه امور عالم را تدبير ميکند، به ميان ميآيد. اين حقيقت نهتنها باعث افزايش معرفت دانشجويان نسبت به خداوند نميشود بلکه ممکن است در برخي موارد منجر به شکلگيري انديشههاي الحادي در آنها گردد.

در اين فصل ابتدا معناي توجه به فاعل حقيقي تبيين ميشود و سپس يکي از برهانهايي که نشان ميدهد فاعل حقيقي تمام امور، خداوند متعال است بصورت مختصر بررسي ميگردد. بعد از آن به ضرورتِ توجه به فاعل حقيقي در کلاسهاي درس پرداخته شده و در پايان شيوههايي براي توجه دادن دانشجويان به فاعل حقيقي توسط استاد پيشنهاد ميشود.

 آيتالله جوادي آملي دراينباره ميفرمايند:

«بعضي افراد فکر ميکنند معني اسلامي شدن دانشگاهها به اين است که هر دانشکده، نمازخانه داشته باشد، کلاس دختر و پسر از هم جدا باشد، حجاب رعايت گردد، حرفهاي خلاف در دانشگاه زده نشود، شبهاي جمعه دعاي کميل خوانده شود، شبهاي چهارشنبه دعاي توسل برگزار شود، در مناسبتهاي مذهبي مراسم عزاداري برپا شود و غيره. هرچند اين کارها خوب است اما معني اسلامي شدن دانشگاهها اين نيست. اين کارها از مسجد و حسينيه هم برميآيد. اسلامي شدن دانشگاهها به اين معني است که جهانبيني الهي بر علوم حاکم شده و علوم به تفسير خلقت خداوند (و نه طبيعت) بپردازند. مشکلي که وجود دارد اين است که متون درسي سکولار است و در آن خداوند نقشي ندارد. در متون علمي بهجاي اينکه گفته شود «خدا چنين کرد»، «خدا چنان کرد» همهجا گفته شده است»اينچنين بود»، «اينچنين شده است»، «اينچنين خواهد شد».درصورتيکه بايد گفته شود که اولاً چه کسي اين کار کرده است؟ و ثانياً براي چه اين کار را کرده است؟ اگر چنين ديدگاهي بر علوم حاکم شود، اين علوم افراد را به خداوند متعال متوجه خواهد نمود. در اين صورت ديگر لازم نيست به دانشجويان گفته شود در دعاي توسل و دعاي کميل شرکت کنند بلکه دانشجويان خود اهل توسل و اهل دعاي کميل ميشوند. لازم نيست دختر و پسر را از هم جدا نمود بلکه آنها خود بنا به آيه « قُلْ لِلْمُؤْمِنينَ يغُضُّوا مِن ْأَبْصارِهِم؛ حريمها را رعايت ميکنند»[1].

 

 


[1]. سخنراني آيت الله جوادي آملي در جمع اعضاي هيئتعلمي و مسئولين دانشگاه علامه طباطبايي، آبان ماه 1391.

 

فصل بعد
نقدها و نظرات