خير و شرّ
1401/08/09 13:10فصل قبل
خداوند هرگز موجود شرّ نيافريده است و اگر شرّي در عالم مشاهده مي‌شود در مقايسه با چيز ديگري هست و شرّ مطلق در عالم نيست. اگر چيزي شرّ به نظر مي‌رسد، نسبي است.
به عنوان مثال هر عنصري در جاي خود نقش آفريني مي‌کند وجود ناخالصي در مواد شيميايي را مي‌توان شرّ نسبي دانست که مخلوط بودن آن با ماده اصلي باعث تغيير در خواص فيزيکي آن مانند کاهش نقطه ذوب و يا افزايش نقطه جوش ماده مي‌شود که اين تغيير خواص مي‌تواند مفيد باشد مثلاًً دي اکسيد تيتانيم باعث کاهش ثبات نوري پارچه توليدي مي‌شود و براي پارچه نقص به حساب مي‌آيد اما همين ماده وقتي در توليد الياف پلي استر مورد استفاده قرار مي‌گيرد باعث مات شدن الياف گرديده و آن را براي پوشش مناسب مي‌سازد.
لذا شرّ مطلق دانستن بعضي از مخلوقات در عالم يک پيش فرض غير توحيدي و خير بودن عالم (وجود نظام احسن) يک مبناي توحيدي است.