مباني فلسفي برنامه درسي
1401/11/30 13:13فصل قبل
برنامه درسي به مثابه طرح تربيت و يادگيري و مجموعه اي از بايدها و نبايدها ريشه در مجموعه اي از توصيف‌ها دارد. توصيف هستي، انسان، معرفت و ارزش که چهار رکن مهم فلسفه تربيت را تشکيل مي‌دهند. بدون معرفي انسان که موضوع اصلي تربيت و برنامه درسي است طراحي مولفه‌هاي تربيت امکان پذير نيست. همچنين بدون توصيف ماهيت، منابع و ابزارهاي معرفت نمي‌توان در خصوص طرح تربيت و يادگيري تصميم گيري کرد. بر اين اساس مي‌توان مباني فلسفي برنامه درسي را به اين صورت تعريف کرد: «مجموعه دانش نظام يافته در خصوص توصيف هستي، انسان، معرفت و ارزش، مباني فلسفي برنامه درسي را تشکيل مي‌دهد.» نکته مهم که در اين تعريف قابل توجه است، تاکيد بر دانش نظام يافته است. داده‌ها و اطلاعات پراکنده و بدون نظام را نمي‌توان مباني ذکر کرد و از آن به نحو موثر و مفيد در فرآيند برنامه درسي بهره برد. در دانش نظام يافته اطلاعات مربوط به هر يک از ابعاد مباني با تجزيه و تحليل مناسب و پردازش مدلل، يکپارچگي و انسجام پيدا مي‌کند و قابليت کاربرد مي‌يابد. بنابراين هر نوشتار يا گفتار در مورد انسان، معرفت و ارزش، مباني نيست و هر تحليلي را نمي‌توان ريشه تجويزهاي مرتبط با مولفه‌هاي برنامه درسي محسوب کرد.