پيش فرض غير توحيدي: حقيقت نسبي
1401/12/01 15:06فصل قبل
عده اي از دانشمندان قائل به حقيقت نسبي هستند. اين گروه را نسبي گرا[1] مي‌خوانند. خلاصه عقيده اين دانشمندان اين است که ماهيت و چيستي اشياء (که علم به آن‌ها تعلق مي‌گيرد)، ممکن نيست به صورت مطلق و دست نخورده براي انسان مکشوف شود بلکه دستگاه ادراکي (ذهن) و شرايط زمان و مکان در کيفيت ادراک و فهم انسان دخالت دارد و از اين جهت است که هر فرد يک چيز مختلف درک مي‌کند بلکه يک نفر در دو حالت يک چيز را به دو نحو ادراک مي‌کند.
پس هر فکري در عين اين که صحيح و حقيقت است، فقط براي شخص ادراک کننده- آن هم فقط در شرايط زماني و مکاني معين- حقيقت است اما براي شخص ديگر و يا براي خود همان شخص در شرايط ديگر، حقيقت چيز ديگري است.[2]
اين که مي‌بينيم در روش تحقيق يا در خصوص ارائه مقاله و تدوين پايان نامه تأکيد مي‌شود که نبايد از جملات جزمي و قطعي استفاده کرد و بايد به جاي آن از جملاتي نظير «به نظر مي‌رسد» و «ممکن است» استفاده کرد، مبتني بر همين پيش فرض است.
[1]. relativist
[2]. مطهري، 1380 ش، ج 1، ص 154.