نوانديشي و جرئت علمي
1401/09/16 15:45فصل قبل
آنچه براي يک محيط علمي و دانشگاهي وظيفه آرماني محسوب مي‌شود، اين است که در زمينة مسائل علمي، نوانديش باشد. معناي واقعي توليد علم اين است. توليد علم، فقط انتقال علم نيست؛ نوآوري علمي در درجه اوّلِ اهميت است. اين را من از اين جهت مي‌گويم که بايد يک فرهنگ بشود. اين نوانديشي، فقط مخصوص اساتيد نيست؛ مخاطب آن، دانشجويان و کل محيط علمي هم است. البته براي نوآوري علمي که در فرهنگ معارف اسلامي از آن به اجتهاد تعبير مي‌شود دو چيز لازم است: يکي قدرت علمي و ديگري جرئت علمي. البته قدرت علمي چيز مهمي است. هوش وافر، ذخيره علمي لازم و مجاهدت فراوان براي فراگيري، از عواملي است که براي به دست آمدن قدرت علمي، لازم است؛ اما اين کافي نيست. اي‌بسا کساني که از قدرت علمي هم برخوردارند، اما ذخيره انباشته علمي آن‌ها هيچ جا کاربُرد ندارد؛ کاروان علم را جلو نمي‌برد و يک ملت را از لحاظ علمي به اعتلا نمي‌رساند.[1]
بديهي است که اين موضوع مي‌تواند باعث وابستگي کشور به بيگانگان شود.
«بنابراين جرئت علمي لازم است ... اگر بخواهيد از لحاظ علمي پيش برويد، بايد جرئت نوآوري داشته باشيد. استاد و دانشجو بايد از قيد و زنجيرة بايدهاي تعريف‌هاي علميِ القاء شده و دائمي دانستن آن‌ها، خلاص شوند.»[2]
[1].بيانات در جمعدانشجويان و اساتيد دانشگاه اميرکبير - 9/12/1379
https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=3053.
[2]. همان.