نمونه 13: مطلب درسي: کاهش حافظه در پيري و تخريب نورون‌ها در بيماري آلزايمر
1401/10/04 15:20فصل قبل
بيماري آلزايمر يا ضعف حافظه در پيري، ناشي از اختلال در يک نوع پروتئين[1] در مغز است. در علم پزشکي انواع فراموشي مطرح است، ولي آنچه در سنين بالا تحت عوامل مختلف رخ مي‌دهد، آلزايمر نام دارد که توسّط دانشمندي آلماني با همين نام کشف شد. علائم اين بيماري عبارت‌اند از: فراموشي، زوال قدرت تکلّم و نقص در تشخيص موقعيت‌هاي فضايي و مکاني اجسام.
از دست رفتن پيش‌رونده‌ي حافظه در اين بيماري به علّت تخريب نورون‌ها در بخش‌هايي از لوب ليمبيک است که روندهاي حافظه در آن‌ها صورت مي‌گيرد.[2]
يکي از نعمت‌هاي بزرگ خداوند، حافظه است که خداوند اين نعمت را از برخي افراد در سن بالا مي‌گيرد. ما بايد نشانه‌هاي خدا را در نعمت‌ها و دگرگوني آن‌ها جستجو کنيم که نعمت را به هر کس هراندازه که بخواهد مي‌دهد و هرگاه صلاح بداند باز پس مي‌گيرد، زيرا او دانا و توانا است.
عمر مفيد انسان دوران آگاهي اوست که معمولاً در جواني و ميان‌سالي است، امّا دورانِ کهن‌سالي بعضي افراد، همراه با فراموشي است که کم‌فايده‌ترين دوره‌ي عمرشان محسوب مي‌شود. همان‌طور که خداوند در قرآن مي‌فرمايد:
«وَ اللَّهُ خَلَقَکُمْ ثُمَّ يَتَوَفَّاکُمْ وَ مِنْکُمْ مَنْ يُرَدُّ إِلي أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِکَيْ لا يَعْلَمَ بَعْدَ عِلْمٍ شَيْئاً إِنَّ اللَّهَ عَليمٌ قَديرٌ[3]؛ و خدا شما بندگان را آفريده بعضي را به سن انحطاط پيري مي‌رساند که هر چه دانسته‌ايد همه را فراموش مي‌کنيد همانا خداست که هميشه دانا و تواناست.»
مقصود از ارذل‌العمر همان بخشي از عمر انسان است که از جهت جسمي نامطلوب و همراه با ضعف است؛ يعني دوران کهولت انسان که ناتواني و گاهي فراموشي وجود او را فرامي‌گيرد و به حالات دوران طفوليت بازمي‌گردد و نمي‌تواند نيازهاي شخصي‌اش را برآورد.[4]
[1]. پروتئين تاو (Tau).
[2]. فيزيولوژي پزشکي خلاصه، ص 219.
[3]. نحل: 70.
[4]. تفسير قرآن مهر، ج 5، ص 167.