کتاب
جهت‌گیری الهی - فرهنگی در تدریس رشته زیست شناسی
فهرست
تاریخچه
نمونه 18: مطلب درسي: شرايط پرواز پرندگان
1401/10/04 15:21فصل قبل
پوششي به نام پر، استخوان‌بندي خاص در اندام جلويي ( بال)، حفره‌دار شدن و سبک شدن استخوان‌ها، فقدان مثانه، وجود کيسه هاي تنفسي علاوه بر شش، وجود جناغي وسيع با عضلات قدرتمند پرواز بر روي آن و فرم آئروديناميک بدن و... از ويژگي هايي است که به پرواز پرندگان کمک کرده است.
امام صادق (ع) در خصوص آفرينش پرنده به يکي از شاگردان خود مي‌فرمايند[1]:اي مفضّل! در جسم و آفرينش پرنده بنگر. آنگاه‌که تقدير و حکمت بر آن تعلّق گرفت که پرنده در آسمان باشد، تنش سبک و نيکو آفريده شد و به‌جاي چهاردست‌وپا تنها دو پا و به‌جاي پنج‌انگشت چهار انگشت و به‌جاي دو مخرج بول و فضولات، يک مخرج به آن داده شد. چنان که قسمت پيشين کشتي تيز و باريک است و آب را مي‌شکافد و پيش مي‌رود، سينه و جلوي بدن پرنده نيز به‌گونه‌اي شبيه کشتي است تا هوا را بشکافد و چنانکه خواهد به پرواز درآيد. همچنين در بال‌ها و دُمش پرهاي بلندي نهاده شده تا به‌راحتي او را براي پرواز بلند کند. تمام بدنش پوشيده از پر است تا هوا در آن‌ها نفوذ کند و به‌راحتي در ارتفاع بالا بماند و پرواز کند. نيز تقدير چنان شد که پرندگان تخم‌گذارند و بچه نزايند تا در وقت پرواز سنگين نباشند. اگر فرزند در شکم آن‌ها بماند تا قوي شود (چنانکه در پستانداران چنين است)، سنگيني آن، آن‌ها را از برخاستن و پرواز نگاه مي‌دارد. پس همه‌چيز پرندگان چنان آفريده‌شده که با ويژگي‌هاي آن‌ها متناسب و هماهنگ باشد.[2]
[1]. بحارالانوار، جلد 3 (توحيد مفضّل).
[2]. بي‌مناسبت نيست به اين نکته نيز توجّه شود: همانطور که براي پرواز در آسمان دنيا بايد سبک بود، براي پرواز معنوي هم بايد سبک بود و دل را از سنگيني هايي چون نفاق و بداخلاقي و تکبز زدود.