کتاب
جهت‌گیری الهی - فرهنگی در تدریس رشته معماری
فهرست
تاریخچه
1-10- آموزش معماري
1401/08/03 09:28فصل قبل
بر مبناي آنچه گذشت، آموزش معماري مستلزم تعليم مواردي از جنس دانش و مهندسي است. اين آموزش‌ها ممکن است تفاوت چنداني با آموزش ساير علوم و فنون نداشته باشند. اما از آنجا که معماري را نمود عينيِ فرآيندي در درون معمار دانستيم که به صيرورت و شدن او منجر مي‌گردد، لذا آموزش معماري را نيز بايد فرآيندي دانست که به «معمار شدن» دانشجو بازگشت دارد. در حقيقت مقصود از آموزش معماري، «تحقق معمار» است. در اين روند، علاوه بر اين که دانشجوي معماري به دانش‌ها و توانايي‌هاي ويژه‌اي تجهيز مي‌گردد، اما در مرتبه‌اي بالاتر بايد در سير دروني خود نيز آمادگي و قابليت دريافت معاني و تجلي بخشيدن به آن‌ها را کسب نمايد. اين روند، بيش از آن که جنس آموزشي داشته باشد، مقوله‌اي «تربيتي» است. لذا آموزش معماري را بايد ترکيبي در هم آميخته از «تعليم» و «تربيت» دانست.
مي‌توان چنين تصور کرد که جهت‌گيري الهي ـ فرهنگي علوم دانشگاهي و مشخصاً مابه‌ازاي آن در آموزش معماري، تمرکز صِرف بر مقولة آموزش (تعليم) را تعديل نموده و بخشي از اهتمام نظام آموزش عالي در اين رشته را به مقولة تربيت معطوف مي‌دارد و اين تغيير در مرکز ثقل و نقطة تمرکز مي‌تواند چشم‌انداز متفاوتي را بر آموزش معماري در نظام دانشگاهي بگشايد.